Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a ship of burden

  • 1 oneraria

    ŏnĕrārĭus, a, um, adj. [onus], of or belonging to burden, transport, or carriage; that bears a burden, carries freight (class.):

    jumenta,

    beasts of burden, Liv. 41, 4: navis, a ship of burden, Sisenn. ap. Non. 536, 5 (opp. actuaria); Caes. B. G. 4, 22; 25 al.; Liv. 22, 11, 6.—Also subst.: ŏnĕrārĭa, ae, f., a ship of burden, a merchant-vessel, a transport, Cic. Att. 10, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > oneraria

  • 2 onerarius

    ŏnĕrārĭus, a, um, adj. [onus], of or belonging to burden, transport, or carriage; that bears a burden, carries freight (class.):

    jumenta,

    beasts of burden, Liv. 41, 4: navis, a ship of burden, Sisenn. ap. Non. 536, 5 (opp. actuaria); Caes. B. G. 4, 22; 25 al.; Liv. 22, 11, 6.—Also subst.: ŏnĕrārĭa, ae, f., a ship of burden, a merchant-vessel, a transport, Cic. Att. 10, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > onerarius

  • 3 corbīta

        corbīta ae, f    [corbis], a ship of burden.
    * * *
    slow-sailing merchant/cargo vessel; shipload (quantity)

    Latin-English dictionary > corbīta

  • 4 corbita

    corbītus, a, um, adj. [corbis], with a scuttle, bower: navis, Lucil. ap. Non. p. 533, 18.—Hence, subst.: corbīta, ae, f., a slowsailing ship of burden: corbitae dicuntur naves onerariae, quod in malo earum summo pro signo corbes solerent suspendi, Paul. ex Fest. p. 37, 7 Müll.:

    corbita est genus navigii tardum et grande,

    Non. p. 533, 10; so * Cic. Att. 16, 6, 1;

    opp. celox,

    Plaut. Poen. 3, 1, 40;

    on account of its slow motion: homines spissigradissimos, Tardiores quam corbitae sunt in tranquillo mari,

    id. ib. 3, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > corbita

  • 5 corbitus

    corbītus, a, um, adj. [corbis], with a scuttle, bower: navis, Lucil. ap. Non. p. 533, 18.—Hence, subst.: corbīta, ae, f., a slowsailing ship of burden: corbitae dicuntur naves onerariae, quod in malo earum summo pro signo corbes solerent suspendi, Paul. ex Fest. p. 37, 7 Müll.:

    corbita est genus navigii tardum et grande,

    Non. p. 533, 10; so * Cic. Att. 16, 6, 1;

    opp. celox,

    Plaut. Poen. 3, 1, 40;

    on account of its slow motion: homines spissigradissimos, Tardiores quam corbitae sunt in tranquillo mari,

    id. ib. 3, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > corbitus

  • 6 onerārius

        onerārius adj.    [onus], of burden, of transport, for freight: navis: iumenta, L.—As subst f. (sc. navis), a merchant-vessel, transport.
    * * *
    oneraria, onerarium ADJ

    navis oneraria -- transport/cargo ship

    Latin-English dictionary > onerārius

  • 7 iugum

        iugum ī, n    [IV-], a yoke, collar: in iugo insistere, Cs.: bestiis iuga imponimus: (bos) iuga detractans, V.: iuga demere Bobus, H.—A yoke, pair, team: ut minus multis iugis ararent: inmissa iuga, pair of horses, V.: curtum temone iugum, Iu.— A yoke (of spears, the symbol of defeat): legionibus nostris sub iugum missis: sub iugum abire, L.: Hesperiam sub iuga mittant, subjugate, V.— The constellation Libra: in iugo cum esset luna.— The beam of a weaver's loom: tela iugo vincta est, O.— A bench in a ship (for passengers): per iuga longa sedere, V.—A height, summit, ridge, chain of mountains: in inmensis iugis, O.: montis, V.: iugis pervenire, Cs.: separatis in iugis, H.: suspectum iugum Cumis, Iu.— Fig., a pair: iugum impiorum nefarium.—A yoke, bonds, burden, fetters: cuius a cervicibus iugum servile deiecerant: aëneum, H.: exuere, shake off, Ta.: ferre iugum, the yoke of marriage, H.: iactare iugum, i. e. to be restive, Iu.

    Latin-English dictionary > iugum

  • 8 impono

    impōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 (arch. forms of the perf. imposivit, Plaut. Rud. 2, 3, 27:

    imposisse,

    id. Most. 2, 2, 4; sync. form of the part. perf. impostus, a, um, Lucr. 5, 543; Verg. A. 9, 716; Val. Fl. 4, 186; Prop. 5, 2, 29; Stat. Th. 1, 227 al.), v. a. [in-pono], to place, put, set, or lay into, upon or in a place (very freq. and class.); constr. usu. with aliquid in aliquam rem or alicui rei; rarely in aliqua re or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: pedem in undam. Plaut. Most. 2, 2, 4:

    hunc in collum,

    id. Pers. 4, 6, 10:

    aliquem in rogum,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.:

    in ignem imposita'st: fletur,

    Ter. And. 1, 1, 102:

    omnem aciem suam redis et carris circumdederunt: eo mulieres imposuerunt,

    Caes. B. G. 1, 51 fin.:

    milites eo (i. e. in equos),

    id. ib. 1, 42, 5:

    aliquid in foco Lari,

    Plaut. Aul. 2, 8, 16:

    coronam auream litteris,

    Cic. Fl. 31, 76; cf.:

    collegae diadema,

    id. Phil. 5, 12:

    operi incohato fastigium,

    id. Off. 3, 7, 33:

    pondera nobis,

    Lucr. 5, 543:

    serta delubris et farra cultris,

    Juv. 12, 84:

    clitellas bovi,

    Cic. Att. 5, 15, 3:

    juvenes rogis,

    Verg. G. 4, 477:

    artus mensis,

    Ov. M. 1, 230:

    aliquid mensis,

    id. F. 2, 473: natum axi (i. e. in currum). Stat. Th. 6, 321:

    frontibus ancillarum vittas,

    Juv. 12, 118:

    ali quem mannis,

    Hor. Ep. 1, 7, 77:

    aliquem jumento,

    Gell. 20, 1, 11:

    Pelion Olympo,

    Hor. C. 3, 4, 52:

    arces montibus impositae,

    id. Ep. 2, 1, 253; cf. id. C. 4, 14, 12:

    impositum saxis Anxur,

    id. S. 1, 5, 26:

    celeri raptos per inania vento Imposuit caelo,

    placed them in the heavens, Ov. M. 2, 507:

    (Romulum) ablatum terris caelo,

    id. ib. 14, 811:

    hoc metuens molemque et montes insuper altos Imposuit,

    Verg. A. 1, 62; cf.:

    pedem super cervicem jacentis,

    Curt. 9, 7 fin.:

    haec super imposuit liquidum aethera,

    Ov. M. 1, 67:

    ei jus est in infinito supra suum aedificium imponere,

    to build, Dig. 8, 2, 24:

    pontibus praesidiisque impositis,

    Tac. A. 2, 11:

    pons lapideus flumini impositus,

    Curt. 5, 1, 29:

    quidvis oneris impone, impera,

    Ter. And. 5, 3, 26; id. Phorm. 3, 3, 29:

    nec peredit Impositam celer ignis Aetnam,

    Hor. C. 3, 4, 76:

    diadema imposuit,

    Quint. 9, 3, 61:

    pars togae, quae postea imponitur,

    id. 11, 3, 140. —
    B.
    In partic.
    1.
    Naut. t. t., to put on board ship, to embark; with in and acc.:

    quicquid domi fuit in navem imposivit,

    Plaut. Rud. 2, 3, 27: in quas (naves) exercitus ejus imponi posset, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1:

    legiones equitesque Brundisii in naves,

    Caes. B. C. 3, 14, 1:

    aeris magno pondere in naves imposito,

    id. ib. 3, 103, 1.—With dat.:

    et nos in aeternum Exsilium impositura cymbae,

    Hor. C. 2, 3, 28:

    ut semel imposita est pictae Philomela carinae,

    Ov. M. 6, 511.—With adv.:

    deprehensis navibus circiter quinquaginta atque eo militibus inpositis,

    Caes. B. G. 7, 58, 4:

    scaphas contexit, eoque milites imposuit,

    id. B. C. 3, 24, 1. — With abl.: vetustissima nave impositi, Caes. ap. Suet. Caes. 66. — Absol.:

    ipsi expediti naves conscenderent, quo major numerus militum posset imponi,

    Caes. B. C. 3, 6, 1:

    cum Crassus exercitum Brundisii imponeret,

    Cic. Div. 2, 40, 84:

    signa nostra velim imponas,

    id. Att. 1, 10, 3:

    per istos quae volebat clam imponenda curabat,

    id. Verr. 2, 4, 10, § 23.—
    2.
    Med. t. t., to apply a remedy externally:

    alium imponitur in vulnera,

    Plin. 20, 6, 23, § 50:

    porrum vulneribus,

    id. 20, 6, 21, § 47:

    raphanos super umbilicum contra tormenta vulvae,

    id. 20, 4, 13, § 27:

    imponuntur et per se folia,

    id. 23, 7, 71, § 138.—
    3.
    Of animals, to put the male to the female:

    asinum equae,

    Col. 6, 36, 4; 7, 2, 5.—In mal. part., Juv. 6, 334.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to put or lay upon, to impose; to throw or inflict upon; to put, set, or give to:

    culpam omnem in med inponito,

    Plaut. Mil. 3, 3, 54: cujus amicitia me paulatim in hanc perditam causam imposuit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 17, 1:

    ne magnum onus observantiae Bruto nostro imponerem,

    Cic. Att, 13, 11, 1:

    onus alicui,

    id. Fam. 6, 7, 6; 13, 56, 1; id. Rep. 1, 23; cf.:

    plus militi laboris,

    id. Mur. 18, 38:

    graviores labores sibi,

    Caes. B. C. 3, 74, 2:

    illi illud negotium,

    Cic. Sest. 28, 60:

    vos mihi personam hanc imposuistis, ut, etc.,

    id. Agr. 2, 18, 49; cf. Anton. ap. Cic. Att. 10, 10, 2:

    si mihi imposuisset aliquid,

    Cic. Att. 15, 26, 4:

    ego mihi necessitatem volui imponere hujus novae conjunctionis,

    id. ib. 4, 5, 2; cf. id. Sull. 12, 35:

    mihi impone istam vim, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 2, 60, § 138:

    rei publicae vulnera,

    id. Fin. 2, 24, 66; so,

    vulnus rei publicae,

    id. Att. 1, 16, 7:

    plagam mortiferam rei publicae,

    id. Sest. 19, 44:

    quibus injurias plurimas contumeliasque imposuisti,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 20:

    injuriam sine ignominia alicui,

    id. Quint. 31, 96; cf. id. Rep. 1, 3:

    servitus fundo illi imposita,

    id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3:

    servitutem civibus,

    Sall. Or. ad Caes. 2:

    belli invidiam consuli,

    id. C. 43, 1:

    leges civitati per vim imposuit,

    Cic. Phil. 7, 5, 15:

    leges alicui,

    id. ib. 12, 1, 2; id. Rep. 1, 34; cf.:

    saevas imponite leges, ut, etc.,

    Juv. 7, 229:

    nimis duras leges huic aetati,

    Cic. de Or. 1, 60, 256:

    huic praedae ac direptioni cellae nomen imponis,

    assign, give, id. Verr. 2, 3, 85, § 197:

    nomen alicui,

    Liv. 35, 47, 5; Quint. 8, 3, 7; Tac. A. 4, 34; 14, 39 et saep.; cf.:

    imponens cognata vocabula rebus,

    Hor. S. 2, 3, 280:

    finem imponere volumini,

    Quint. 9, 4, 146:

    finem spei,

    Liv. 5, 4, 10:

    clausulam disputationi,

    Col. 3, 19, 3; cf.: quasi perfectis summam eloquentiae manum imponerent, gave the last touch to, Quint. prooem. §

    4: summam manum operi,

    Plin. 36, 5, 4, § 16; Sen. Ep. 12, 4; Vell. 2, 33, 1; 2, 87, 1; Gell. 17, 10, 5; Quint. 1 prooem. 4:

    extremam manum bello,

    Verg. A. 7, 573:

    manum supremam bellis,

    Ov. R. Am. 114:

    modum alicui,

    Liv. 4, 24, 7:

    modum dolori,

    Plin. Ep. 9, 13, 16:

    modum divortiis,

    Suet. Aug. 34.—Prov.:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444 (453).—
    B.
    In partic.
    1.
    To set over, as overseer, commander, etc.:

    si emimus, quem vilicum imponeremus, quem pecori praeficeremus,

    Cic. Planc. 25, 62:

    consul est impositus is nobis, quem, etc.,

    id. Att. 1, 18, 3:

    Lacedaemonii devictis Atheniensibus triginta viros imposuere,

    Sall. C. 51, 28:

    Macedoniae regem,

    Liv. 40, 12, 15; cf.:

    Masinissam in Syphacis regnum,

    id. 37, 25, 9:

    Cappadociae consularem rectorem,

    Suet. Vesp. 8:

    quid si domini milites imperatoribus imponantur?

    Liv. 45, 36, 8:

    itaque imposuistis cervicibus nostris sempiternum dominum (deum),

    Cic. N. D. 1, 20, 54 (al. in cervicibus).—
    2.
    To lay or impose upon, as a burden, tax, etc.: omnibus agris publicis pergrande vectigal. Cic. Agr. 1, 4, 10:

    vectigal fructibus,

    id. Font. 5, 10:

    stipendium victis,

    Caes. B. G. 1, 44, 5:

    tributa genti,

    Suet. Dom. 12; so, tributi aliquid alicui, id. Calig. 40; cf.:

    tributum in capita singula,

    Caes. B. C. 3, 32, 1:

    frumentum,

    Cic. Att. 15, 10:

    nulla onera nova,

    Hirt. B. G. 8, 49 fin.
    3.
    Alicui, to impose upon, deceive, cheat, trick (= frustror, fallo, fraudo, circumvenio):

    Catoni egregie imposuit Milo noster,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 5:

    si mihi imposuisset aliquid,

    id. Att. 15, 26, 4: populo imposuimus et oratores visi sumus, id. ap. Quint. 8, 6, 20 and 55:

    praefectis Antigoni imposuit,

    Nep. Eum. 5, 7; Plin. Ep. 3, 15, 3:

    facile est barbato inponere regi,

    Juv. 4, 103:

    falluntur quibus luxuria specie liberalitatis imponit,

    Tac. H. 1, 30.— Pass. impers.:

    utcumque imponi vel dormienti posset,

    Petr. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > impono

См. также в других словарях:

  • Burden — Bur den (b[^u] d n), n. [Written also burthen.] [OE. burden, burthen, birthen, birden, AS. byr[eth]en; akin to Icel. byr[eth]i, Dan. byrde, Sw. b[ o]rda, G. b[ u]rde, OHG. burdi, Goth. ba[ u]r[thorn]ei, fr. the root of E. bear, AS. beran, Goth.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Burden of proof — Burden Bur den (b[^u] d n), n. [Written also burthen.] [OE. burden, burthen, birthen, birden, AS. byr[eth]en; akin to Icel. byr[eth]i, Dan. byrde, Sw. b[ o]rda, G. b[ u]rde, OHG. burdi, Goth. ba[ u]r[thorn]ei, fr. the root of E. bear, AS. beran,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • burden — burden1 [bʉrd′ n] n. [ME birthen < OE byrthen, akin to ON byrthr, a load: for IE base see BEAR1] 1. anything that is carried; load 2. anything one has to bear or put up with; heavy load, as of work, duty, responsibility, or sorrow 3. the… …   English World dictionary

  • burden — ► NOUN 1) a heavy load. 2) a cause of hardship, worry, or grief. 3) the main responsibility for a task. 4) the main theme of a speech, book, or argument. 5) a ship s carrying capacity. ► VERB 1) load heavily …   English terms dictionary

  • burden — I. /ˈbɜdn / (say berdn) noun 1. that which is carried; a load. 2. that which is borne with difficulty: burden of responsibilities. 3. Commerce the duty to discharge an obligation or responsibility: the burden of a contract. 4. that part of the… …  

  • Burden Iron Works — The Burden Iron Works was an iron works and industrial complex on the Hudson River and Wynantskill Creek in Troy, New York. It once housed the Burden Water Wheel, the most powerful vertical water wheel in history.Fact|date=May 2007 History Troy s …   Wikipedia

  • ship — shipless, adj. shiplessly, adv. /ship/, n., v., shipped, shipping. n. 1. a vessel, esp. a large oceangoing one propelled by sails or engines. 2. Naut. a. a sailing vessel square rigged on all of three or more masts, having jibs, staysails, and a… …   Universalium

  • burden — burden1 burdener, n. burdenless, adj. /berr dn/, n. 1. that which is carried; load: a horse s burden of rider and pack. 2. that which is borne with difficulty; obligation; onus: the burden of leadership. 3. Naut. a. the weight of a ship s cargo.… …   Universalium

  • burden — I. noun Etymology: Middle English, from Old English byrthen; akin to Old English beran to carry more at bear Date: before 12th century 1. a. something that is carried ; load b. duty, responsibility 2. something oppressive or worrisome …   New Collegiate Dictionary

  • burden — Synonyms and related words: Spenserian stanza, accommodation, add, adjoin, affix, afflict, affliction, agglutinate, agitate, albatross, allegiance, amount, anacrusis, annex, antistrophe, append, arraignability, arraignableness, assigned task,… …   Moby Thesaurus

  • ship — Synonyms and related words: Graf Zeppelin, address, aeroplane, aerostat, air express, aircraft, airfreight, airmail, airplane, airship, argosy, ark, avion, back, bag, balance rudder, ballonet, balloon, barge, barrel, bathyscaphe, batten, beak,… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»